De Bijbel, met zijn geloof in de speciale status van de mens, was een van de nevenproducten van de agrarische revolutie, die een nieuwe fase in de betrekkingen tussen mens en dier inluidde. De opkomst van het boerenbedrijf zette nieuwe golven van massasterfte in gang, maar wat nog belangrijker is, is dat er een compleet nieuwe levensvorm op aarde ontstond: het gedomesticeerde dier. In eerste instantie was dat geen wereldschokkende ontwikkeling, aangezien de mens nog geen twintig soorten zoogdieren en vogels wist te domesticeren naast de talloze duizenden soorten die ‘wild’ bleven. Maar in de loop der eeuwen werden deze nieuwe co-working space almere diersoorten steeds belangrijker. Tegenwoordig zijn meer dan negentig procent van alle grote dieren gedomesticeerde exemplaren. Helaas betaalden gedomesticeerde soorten een hoge prijs voor hun ongeëvenaarde collectieve succes in de vorm van individueel leed op een ongekende schaal. Het dierenrijk heeft miljoenen jaren allerlei soorten pijn en ellende meegemaakt, maar de agrarische revolutie genereerde compleet nieuwe vormen van leed die mettertijd alleen maar erger werden. Op het eerste oog lijken gedomesticeerde dieren misschien veel beter af dan hun wilde neven en voorouders. Wilde zwijnen zijn de hele dag op zoek naar eten, water en schuilplaatsen, en worden continu bedreigd door leeuwen, parasieten en overstromingen. Gedomesticeerde varkens krijgen hun eten, water en onderdak daarentegen van co-working space amsterdam mensen, die ook hun ziekten behandelen en hen beschermen tegen roofdieren en natuurrampen. Het is natuurlijk wel zo dat de meeste varkens vroeg oflaat in het slachthuis belanden, maar maakt dat hun lot zwaarder dan dat van wilde zwijnen? Is het beter om opgevreten te worden door een leeuw dan geslacht te worden door een mens? Zijn krokodillentanden minder dodelijk dan stalen messen? Wat het lot van gedomesticeerde boerderijdieren vooral zo wreed maakt is niet de manier waarop ze sterven, maar de manier waarop ze leven. De leefomstandigheden van boerderijdieren zijn van de oudheid tot de huidige tijd bepaald door twee tegenstrijdige factoren: de wensen van de mens en de behoeften van het dier. Mensen fokken varkens voor het vlees, maar voor een gestage vleesvoorraad moeten ze zorgen dat de varkens blijven leven en zich voortplanten. In theorie zou dat de dieren moeten beschermen tegen extreme vormen van wreedheid. Als een boer niet goed voor zijn varkens zorgde, zouden ze al snel sterven, zonder nageslacht te produceren, en de boer zou verhongeren.