De bewaking is gelukkig niet zo strikt en ik zie enkele jongeren terug naar de ouderen lopen. “Lopen jij, ” fluistert een man naast me en ik loop onopvallend terug naar de ouderen. Voor de derde keer redt een ander met zijn advies bij toeval mijn leven. De telling blijkt helaas niet te kloppen en deze moet opnieuw gebeuren. Dokter Mengele is een plichtsgetrouwe man en zal en moet precies vierhonderd jonge mannen hebben. Hij begint helemaal opnieuw met selecteren en deze keer blijf ik bij de ouderen staan. Een andere jongen heeft mijn plaats ingenomen. Mijn overleven is zijn dood geworden. Hoe bizar kan het leven lopen! Een week later wordt mijn leven voor de vierde keer per toeval gered. Een apotheker, die in Auschwitz dienst heeft en die een dorpsgenoot en vriend van mijn vader was, helpt mij door mij te selecteren om werk te doen voor IC Farben. Dankzij hem word ik op transport gezet naar Gleiwitz in Polen om daar te
werken voor IC Farben. Dit is een chemisch bedrijf dat synthetische olie en rubber maakt voor de oorlogsmachine van Adolf Hitler. Het is zwaar werk, maar ik word niet meer geslagen. Mijn taak is cementzakken van de treinwagons afladen en deze de fabriek in te dragen Het is zwaar werk met weinig voedsel. Maar alles is beter dan de hel in Auschwitz, die ik zeker niet had overleefd.
Auschwitz wordt in januari 7 945 door het Russische leger ingenomen. Om alle sporen uit te wissen, besluiten de Duitsers om net voor de bevrijding de gevangenen die nog in leven bedrijfsruimte utrecht zijn, af te voeren. Deze vluchtpogingen komen later bekend te staan als de dodenmarsen. Velen van mijn vrienden overleven de dodenmarsen niet. Gelukkig begeeft mijn lijf het niet, waardoor ik pas in april 7 945 word bevrijd als de sterk uitgedunde karavaan met gevangenen op een Amerikaanse legereenheid stuit. Mijn sterke lijf heeft me gered, terwijl veel van de overlevenden van de hel van Auschwitz alsnog door de uitputting zijn bezweken. Met de bevrijding stopt het dodental niet. We worden door de Amerikanen zo goed ontvangen, dat velen van ons alsnog sterven aan een overdaad aan voedsel, die tot onze beschikking staat en die onze uitgeteerde lichamen niet kunnen verwerken. Na maanden van ontberingen en honger zijn we geobsedeerd door het aangeboden voedsel en grijpen we elke kans aan om onze maag vol te proppen. Ik breng twee weken op het toilet door: aan de ene kant zit ik de hele dag voedsel te proppen, maar aan de andere kant komt het er direct weer uit. Mijn spijsvertering is totaal ontregeld.